Γενικά
Η αφίδα της πικροδάφνης, Aphis nerii είναι ένα συνηθισμένο παράσιτο αρκετών καλλωπιστικών φυτών που ανήκουν στις οικογένειες Apocynaceae και Asclepiadaceae. Συνηθίζει να τρέφεται από την πικροδάφνη και τις ασκληπιάδες (Asclepias sp.). Η αφίδα της πικροδάφνης είναι ευρέως διαδεδομένη και απαντάται σε τροπικές και ζεστές εύκρατες περιοχές σε όλο τον κόσμο. Πιθανότατα προήλθε από την περιοχή της Μεσογείου από όπου προέρχεται και το κύριο φυτό-ξενιστής της, η πικροδάφνη.
Βιολογικός κύκλος και εμφάνιση της αφίδας της πικροδάφνης
Η αφίδα της πικροδάφνης είναι είδος που προκύπτει μέσω παρθενογένεσης. Ως εκ τούτου, τα ενήλικα είναι όλα θηλυκά. Τα ενήλικα θηλυκά μπορεί να πτερωτά ή άπτερα. Τα ενήλικα πτερωτά θηλυκά (alata) είναι κιτρινόμαυρα με σκούρες γραμμές στα φτερά, ενώ οι άπτερες (apterae) είναι κίτρινες με μαύρα κεράτια, κεραίες, πόδια και ουρίτσα (άκρη της κοιλιάς). Οι νύμφες μοιάζουν με τα άπτερα στην εμφάνιση αλλά έχουν μικρότερο μέγεθος. Το μέγεθός τους σε μήκος ποικίλλει από 1,5 έως 2,6 mm.
Τα θηλυκά είναι ζωοτόκα και παρθενογενετικά, πράγμα που σημαίνει ότι εναποθέτουν νύμφες και όχι αυγά και οι απόγονοι είναι κλώνοι του ενήλικου θηλυκού. Οι νύμφες δημιουργούν αποικίες και τρέφονται με τους βλαστούς στην κορυφή του φυτού. Οι νύμφες έχουν πέντε νυμφικά στάδια ανάπτυξης. Συνήθως ο πληθυσμός αποτελείται από άπτερα (χωρίς φτερά) ενήλικα. Σε συνθήκες υπερπληθυσμού παρατηρούνται πτερωτά ενήλικα. Ο παρθενογενετικός τρόπος αναπαραγωγής, η υψηλή γονιμότητα και ο σύντομος χρόνος γενεάς επιτρέπουν τη γρήγορη δημιουργία μεγάλων αποικιών αφίδων της πικροδάφνης σε προσβεβλημένα φυτά.
Συμπτώματα προσβολής
Οι αποικίες αφίδων ανοιχτού κίτρινου χρώματος μπορούν εύκολα να εντοπιστούν στον βλαστό των φυτών-ξενιστών. Οι ζημιές που προκαλούνται από τις αποικίες των αφίδων είναι κυρίως αισθητικές λόγω των μεγάλων ποσοτήτων κολλώδους μελιτώματος που παράγονται και του μύκητα της καπνιάς που αναπτύσσεται επάνω στο μελίτωμα. Τα άκρα που αναπτύσσονται μπορεί να παραμορφωθούν. Επανειλημμένη έντονη προσβολή καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους μπορεί να οδηγήσει σε καθυστέρηση της ανάπτυξης των φυτών.